‘Wat heeft zo’n boete in mijn geval nu voor zin?’
Hans Daalmeijer werkte ruim 40 jaar als commercieel directeur van een kunststoffenfabriek in Duitsland. De afgelopen jaren kreeg hij te maken met het faillissement van dit bedrijf én een moeilijke privésituatie. Een verplichte belastingaangifte ontsnapte daardoor aan zijn aandacht. Het gevolg was een verzuimboete. Dat vindt hij geen eerlijke maatregel.
Wat zijn in het algemeen je ervaringen met de Belastingdienst?
“Ik heb mijn werk al die jaren als zzp’er gedaan en deels ook in Duitsland gewoond. Je kunt dan kiezen waar je belasting wilt betalen. Dat heb ik bewust in Nederland gedaan. Ik voel me loyaal aan onze fiscus en heb over het algemeen ook heel positieve ervaringen. Dat wil ik echt gezegd hebben. Ik heb in al die jaren misschien wel 30 of 40 keer telefonisch contact gehad met de Belastingdienst. En altijd ben ik goed geholpen. Ik kreeg goede informatie, werd doorverbonden of keurig teruggebeld. Dat is bijvoorbeeld bij een internetaanbieder wel eens anders geweest.”
Hoe heeft de organisatie je uiteindelijk toch teleurgesteld?
“Vanaf de economische crisis in 2008 ging het bergafwaarts met ons bedrijf. Klanten trokken zich terug en op een bepaald moment konden we geen salaris meer betalen. Dat greep me ook persoonlijk aan: ik voelde me verbonden met het bedrijf en heb veel moeilijke gesprekken moeten voeren. Rond die tijd kreeg mijn vrouw een hersentumor. Dan gaat het optellen: ik was aan het overleven.
Ook toen ik niet meer actief was voor het bedrijf, moest ik belastingaangifte doen. Ik had toen zo veel andere dingen aan mijn hoofd, dat ik de aangifte over 2020 te lang liet liggen. Daar kreeg ik een boete voor. Ik heb toen hulp gevraagd van een sociaal raadsman en bezwaar gemaakt. Daarin heb ik mijn situatie toegelicht. Helaas kwam ook dat bezwaar net te laat binnen. Daarom is daar niet meer naar gekeken. ‘We gaan nu niet meer reageren’, kreeg ik in de laatste brief te lezen.”
Ik leef van het sociaal minimum. En nu moet ik een boete betalen over een aangifte waarvan het resultaat sowieso nul was geweest.
Wat zou de Belastingdienst volgens jou anders moeten doen?
“Ik begrijp niet dat ik überhaupt nog aangifte moest doen. Ik ben met pensioen en heb geen inkomsten meer. Ik leef van het sociaal minimum. En nu moet ik een boete betalen over een aangifte waarvan het resultaat sowieso nul was geweest. Dan denk ik: wat heeft dat voor zin? Ik kan er nog voor kiezen om naar de rechter te gaan, om af te dwingen dat ze wél naar mijn bezwaar kijken. Maar dat kost ook weer geld.
Die boete van 385 euro is voor mij al een flink bedrag. En er zijn veel mensen waar dat voor geldt. Bij de gemeente zijn die mensen allemaal bekend. Er ís al gecheckt of ze recht hebben op toeslagen. Waarom moeten zij dan toch nog allemaal aangifte doen? Vereenvoudig de regels. Dan bespaar je zo veel geld! Dat kan dan naar mensen die het op dit moment hard nodig hebben.”